در نیمۀ دهۀ ۴۰، وقتی جاده کناره را منحرف کردند تا هتلهایت (آزادی) را در کنار دریا بسازند، هیچ کس نمیتوانست آیندۀ شهرک نمکآبرود را به شکل کنونی آن تصور کند. شهرک نمکآبرود در ده سال اخیر چندان اهمیت یافته است که در جادۀ چالوس، بعد از کندوان هرجا که فاصلۀ تا چالوس را مینویسند، فاصلۀ تا نمکآبرود را هم در زیر آن اضافه میکنند. در واقع هم حسن بزرگ نمکآبرود نزدیکی آن به تهران است.
در فاصله دویست کیلومتری تهران قرار دارد و اگر شاهراه تهران شمال ساخته شود، از تهران یکی دو ساعت فاصله نخواهد داشت. علاوه بر این شهرک نمکآبرود در یکی از بهترین و خوش آب و هواترین نقاط شمال قرار دارد. برای اینکه در هیچ جای دیگر دریا و کوه این همه به هم نزدیک و آب و هوا این همه معتدل نیست. البته سیسنگان و چلندر در نوشهر، همچنان نزدیکترین نقاط کوه و دریا را در اختیار دارند اما در عوض نمکآبرود در دشت وسیعتری قرار دارد و امکانات بیشتری به ساخت و ساز میدهد.
شهرک نمکآبرود که اینک پر از ویلا و آپارتمان با خیابانهای زیبا و گلکاری شده در یک محوطۀ وسیع و سرسبز واقع است که دو خط تله کابین آن را به یکی از مراکز بزرگ گردشگری شمال ایران تبدیل کرده است. این دو خط تله کابین مسافران را تا قله کوه و دل جنگلهای انبوه میبرند و آنجا تحویل رستورانها میدهند که در زیر سایه درختان پرپشت جنگل پناه گرفته اند.در بین مسافران شهرک نمکآبرود همه جور آدمی از همه جای ایران میتوان یافت. کرد، بلوچ، ترک، ترکمن، اصفهانی، لر و شیرازی. این گوناگونی را بیش از هر جا در صف سوار شدن تله کابین میتوان دید. گو اینکه قدم زدن در محوطه پارکینگ در پائین و قدم زدن در زیر درختان سر به فلک کشیده در جنگل مدوبن و یا چهار سامان هم به کشف این گوناگونی کمک میرساند.
جاذبۀ تله کابین برای مسافران بویژه در این است که دریا را به کوه وصل میکند. چون وقتی در ایستگاه بالائی تله کابین در قله پیاده میشوید، دریا زیر پای شماست. منظرۀ بی مانندی که قبلا کوهنوردان صرفا با صعود به قله میتوانستند بدان دست یابند، اما امروز دسترسی به آن با وجود این تله کابینها برای زن و مرد و پیر و جوان میسر شده است.
